Þriðja bréfið til alþingis.

Það eru a.m.k. tvær hliðar á þessu makrílmáli eins og mörgum öðrum. En ég hef að undanförnu skrifað alþingismönnum þrjú bréf í tilefni þess að vinna stendur nú yfir við gerð nýs frumvarps um fiskveiðistjórnun. Það passar ágætlega að setja þriðja bréfið hér inn með þessari frétt.

               

                                                                                     Kópavogur. fimmtudagur, 9. febrúar 2012

 

Ágæti alþingismaður. Það er sagt að við Íslendingar séum með besta fiskveiðikerfi í heimi sem allir horfi öfundaraugum til. Þetta er í raun eins og að segja að nýlenduvöruverslunin á Húsavík sé leiðandi á matvörumarkaði á Íslandi og einnig sú besta - því við erum aðeins með rúmlega eitt prósent af heimsaflanum.  Þá má nefna að aflasamdrátturinn hjá okkur síðastliðin 15 ár er aðeins meiri en hjá ríkjum innan ESB - svo því sé nú haldið til haga. Þá má einnig benda á að makríllinn, annar stærsti fiskstofn í Norður-Atlantshafi, dvelur nær allan sinn aldur innan lögsagna ESB ríkja sem hafa a.m.k.70 ár veiðireynslu í þann stofn. En vegna breytinga í hafinu og því hversu stór makrílstofninn er um þessar mundir hefur hann síðastliðin þrjú ár verið að koma hér við yfir sumarið í ætisleit. Þess vegna höfum við gert kröfu um að fá 16% af heildarkvótanum - það teljum við bæði sanngjarnt og réttlátt.

En ef gera á breytingar á íslenska kvótakerfinu byggðar á sömu sanngirnis- og réttlætis ástæðum kveður við annan tón. Sérhagsmunaaðilar ásamt fótgönuliði  þeirra mótmæla og segja að verið sé að taka af þeim til að færa öðrum - og það sætti þeir sig aldrei við. Þetta er kallað tvískinnungur - hafi einhver ekki þegar áttað sig á því.      

Við getum verið sammála um að afskaplega fátt í atvinnuháttum þjóðarinnar líkist því sem var fyrir 100 árum þegar fyrsti togari okkar Íslendinga Coot var fjögurra ára og vélaöldin ný gengið í garð. Engu að síður var þorskaflinn hér við land 152 þúsund tonn árið 1911. Þetta er sama magn og Hafrannsóknarstofnun leggur til að veitt verði á þessu fiskveiðiári. Það kunna örugglega einhverjir að vilja kalla þetta árangur af „uppbyggingu fiskstofna" -  sem sé loksins að skila sér. 

Á 20 ára tímabili frá árinu 1952-1972 var meðal þorskafli hér við land 438 þúsund tonn. Allan þann tíma höfðu allt að 250 erlendir togarar verið að veiðum hér upp að 4 mílum og síðan 12 mílum.  Þá er smáfiskur talinn hafa verið allt að því helmingur aflans. Árið 1972 þegar landhelgin var færð út í 50 mílur og útlendingar reknir af miðunum hafði þorskaflinn samt ekkert minnkað þrátt fyrir  alla þessa löngu og stífu sókn. Það var ekki fyrr en 15 árum seinna, eftir að nýtingarstefna Hafrannsóknarstofnunar var tekin upp að aflinn fór verulega að minnka.        Þeirri nýtingarstefnu og ráðgjöf hefur verið fylgt frá árinu 1972 með yfir 90% nákvæmni - þetta eru staðreyndir hvað sem aðrir kunna að segja.

Þegar nýtingarstefna Hafró er skoðuð (draga úr veiðum, vernda smáfisk og veiða meira seinna) er látið eins og viðtekin líf- og vistfræði eigi ekki við í hafinu. Eða hvað vilja menn annars kalla tilraun sem staðið hefur yfir í bráðum fjóra áratugi án þess að hafa nokkurn tíma sýnt sig að hafa borið árangur?  Hafi hún einhvern tíma gert það þætti mér vænt um að heyra hvaða ár það var.

„Hver sem framvindan verður þá má kalla það staðreynd að Hafrannsóknarstefnan sé búin að hafa af þjóðinni á þessum 25 árum eins og 200 milljarða með því að halda ekki áfram sömu grisjun og veiðimunstri og á árunum 1952-1972"

Þetta eru lokaorð Ásgeirs Jakobssonar, rithöfundar í bókinni Fiskleysisguðinn frá árinu 1996. Í tvo áratugi gagnrýndi Ásgeir, fiskveiðiráðgjöf Hafrannsóknastofnunar í snjöllum ádeilugreinum sem birtust í Morgunblaðinu á sínum tíma. Nú eru liðin 16 ár frá því Ásgeir heitinn skrifaði þessa grein og hefur aflasamdrátturinn aukist síðan. Hvernig sem reiknað er; er ljóst að heildartjón þjóðarinnar af rangri nýtingarstefnu Hafrannsóknarstofnunar er ekki  minna en af samanlögðu  hruni bankakerfisins og tapi lífeyrissjóðanna...og öllum virðist á einhvern óskiljanlegan hátt standa á sama - þér líka.

 

Bréf  númer 3. Samrit sent 63 alþingismönnum.

Undirritaður er fyrrverandi veiðarfærasölumaður... og e.t.v. væntanlegur smábátasjómaður. 

Atli Hermannsson.              [e-mail]

 

 

Makríldeilan: Aðgerðir nái til allra sjávarafurða