Boðorð eitt og tvö.

Það var eins og mig grunaði, stríðsfyrirsögn Fréttablaðsins í síðustu viku um að Vestfirðingar hafi nær tvöfaldað kvóta sinn frá árinu 2001 til 2006 var blekking. Þetta er enn ein sönnun þess að fréttamenn standa sig ekki þegar sjávarútvegurinn á í hlut. Þá láta þeir sig nægja að lesa fréttatilkynningar af heimasíðum stórútgerða og áróðurinn frá LÍÚ. Þegar tölur Fréttablaðsins höfðu verið borinar saman við gögn frá Fiskistofu kom í ljós að blekkingin fólst í því, að tegundir eins og ýsa, ufsi og steinbítur sem áður voru veiddar af minni bátum í dagakerfi eru nú komnar í kvótakerfi. En mér kemur þessi framsetning sem ættuð er frá LÍÚ ekki á óvart. Það rétta í stöðunni er að landaður afli á Vestfjörðum hefur dregist saman á umræddu tímabili um 30%.

En málið er ekki alveg einfalt. Því með kvótasetningunni hljóp heldur betur á snærið hjá Vestfirðingum, þ.e.a.s. þeim útgerðarmönnum sem áður voru í dagakerfinu... Því áður höfðu þeir rétt til veiða, en nú hafa þerir öðlast rétt til að selja óveidda auðlindina og „hagræða" í greininni eins og það er kallað.

En að "hagræða" er að manni skilst boðorð númer eitt hjá sjávarútvegsráðherra. Því má búast við því að minni bátum fari fækkandi á Vestfjörðum eftir aukningu á síðustu árum... og boðorð númer tvö "stöðugleikinn"... í formi  stöðugrar fólksfækkunar geti þá halda áfram þar vestra.