Það verður engin sátt.

Þorgerður Katrín segir „Ég held að lyk­ill­inn að því að skapa sátt sé að út­gerðin greiði aukið gjald í sam­eig­in­lega sjóði sam­fé­lags­ins.“ Ég er ekki sammála Þorgerði þarna. Heldur er umræðan skipulega sett í þennan farveg, vegna þess að þessi nálgun hentar stórútgerðinni sem hefur töglin og hagldirnar. Það skiptir útgerðina nefnilega nákvæmlega engu máli hvort hún greiðir nokkrum krónum meira eða minna í veiðileyfagjald. Það hentar útgerðinni að láta það líta þannig út að þetta sé ásetningasteinninn.

Málið er á meðan stjórnvöld reyna ekki neitt að koma til móts við þekkta gagnrýni Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna á fiskveiðikerfið - þá verður engin sátt.

Þegar forréttindi fáeinna einstaklinga eru látin aftengja 75 grein stjórnarskrárinnar um atvinnufrelsi- verður engin sátt.

Ef einhver smá vilji er til staðar um að skapa einhverja sátt. Þá getur Þorgerður Katrín byrjað á því að fella niður reglugerð Nr. 532/2015 þar sem aðeins 20 smábátum af þeim 120 sem fjárfest hafa í dýrum búnaði til veiðar á makríl, fá rúmlega helminginn af öllum heimildum flotans.

Á meðan nokkrum sérvöldum einstaklingum eru færðar 43% meiri veiðiheimildir í makríl en veiðireynsla þeirra segir til um - verður engin sátt.

Þessa fáránlegu reglugerð kom Sigurður Ingi á eftir að hafa verið gerður heimaskítsmát í mai 2015 með lagafrumvarp sama efnis. Þorgerði Katrínu er sem sagt í lófa lagið að aftengja makrílreglugerðina sé nokkur vilji til þess. Það myndi svo sannarlega auka lítillega líkurnar á sátt í greininni - og sýna í leiðinni að hreinræktuð spilling og gróf mismunun frá framsóknarflokknum verður ekki viðhaldið af Viðreisn.

Vill skapa sátt um sjávarútveginn

Athugasemdir

[Sigurjón Þórðarson, 4.4.2017 kl. 19:39]

Einmitt hún er hætt að vera sár og reið nú vill hún tryggja einokunarrétt með auknum greiðslum einokunarfyrirtækjanna sem einokunarfyrirtækin eiga að nýta í eigin þágu.

[Atli Hermannsson., 4.4.2017 kl. 21:35]

Þetta er nefnilega alveg stórfurðulegt leikrit, hvernig hægt er að láta nær alla óánægjuna með kerfið kristallast um hvort heldur 11-13 krónur eigi að hríslast í ríkiskassann frá kvótahirðinni. Þvargið um þessar krónur hefur nú staðið í nálægt þrjá áratugi án sýnilegs árangurs. Nema fyrir kvótahirðina, þá hefur þvargið verið hverrar krónu virði. Þess vegna er svo rík áhersla lögð á að viðhalda þvarginu, því á meðan er allt annað látið sitja a hakanum.

En það er rétt sem þú segir, það á líklega í annað sinn á stuttum tíma að reyna að nota veiðileyfagjaldið sem skiptimynt í staðin fyrir þinglýstan einokunarsamning til 20-25 ára eða svo.