Ný stóriðja?

Það er ánægjulegt að nú á "síðustu og verstu tímum" skuli vera að bætast í fiski-flóruna stofn sem  vonandi á eftir að skapa  uppsjávarflotanum miklar tekjur um ókomin ár - líkt og stóriðja. Þetta eina hal hjá Margréti EA er hvorki meira né minna en 1% af þorskkvóta þessa árs svo það sé sett í samhengi. 

Við það má bæta að Jón Kristjánsson fiskifræðingur skrifaði grein í Fréttablaðið í síðustu viku undir fyrirsögninni virkjum miðin. þar undrast hann að skipa eigi nefnd til þess að kanna áhrif kvótakerfisins á landsbyggðina, þrátt fyrir að fyrir liggi skýrsla um málið frá 2001 - og allir nema ráðamenn geri sér grein fyrir að kerfið hafi nú þegar lagt mörg sjávarpláss í rúst. Neikvæð áhrif kvótakerfisins á landsbyggðina hafa verið öllum ljós, nema sægreifum og ráðamönnum.

 

Jón segir jafnframt í grein sinni:

"Ég átti erindi á Breiðdalsvík um daginn, þar voru fáir á ferli nema ferðamenn að fylla á bifreiðar sínar - úr sjálfsala.Tvær trillur voru við bryggju en enginn var á ferli við höfnina. Enginn bátur sást á hafinu svo langt sem augað eygði. Þaðan ók ég norður um til Egilsstaða, yfir Hellisheiði eystri og norður fyrir Sléttu til Akureyrar.

Ofan af Hellisheiði eystri var engan bát að sjá til hafs á Héraðsflóa og engan heldur á Vopnafirði. Í kauptúninu var lítið um að vera og ekkert líf við höfnina. Á Bakkaflóa sáust 2 trillur undan Langanesi.

Á Þórshöfn var sama sagan, örfáir bátar við bryggju en ekkert fólk að vinna, enginn fiskur og enginn bátur sást á sjó á Þistilfirði.

Af veginum við Súlur sunnan Raufarhafnar sást enginn bátur á sjó. Raufarhöfn er varla skugginn af sjálfri sér, örfáar trillur en enginn virtist vera í veiðiskap og engin sála var við höfnina. Þarna sá ég Kúbueinkennin, sem ég kalla svo: Húsum ekki haldið við, þau ekki máluð en látin grotna niður. Ein búð, opin fáa tíma á dag, engin dagblöð um helgar og eldsneyti aðeins úr sjálfsala. Þegar ekið var fyrir Melrakkasléttu var heldur engan bát að sjá, ekki heldur í Öxarfirði og á Kópaskeri voru fáir bátar við bryggju og enginn umgangur.

Annað sem einkenndi þessi sjávarþorp var að þar var nær engan fugl að sjá, örfáa hettumáva og fáeinar kríur, það var allt. Þetta var öðruvísi meðan menn stunduðu sjó á Íslandi, þá iðuðu allar hafnir af fugli, sem var að fá sér í gogginn.

Út af Tjörnesi var engan bát að sjá, það var ekki fyrr en kom að Húsavík að einn hvalaskoðunarbátur sást á leið í land með ferðamenn. Talsvert var af trillum í höfninni en lítið um að vera, flestar í biðstöðu vegna kvótaleysis.

Í öllu krepputalinu núna leggja menn til að taka erlent lán til að auka gjaldeyrisforðann. Engum virðist detta í hug að fara í sjóinn og sækja gullið þaðan. Þjóðinni er haldið í kreppu vegna þess að Hafró heldur því fram að það þurfi að "byggja upp þorskstofninn" með friðun, helst veiða ekki neitt. Ráðamenn gleypa ráðleggingarnar hráar þótt löngu hafi verið sýnt fram á að þetta sé líffræðilega ómögulegt. Vitnar þar best um 30 ára árangursleysi þessarar "tilraunar".

Það er á færi sjávarútvegsráðherra að bregða töfrasprota yfir sjávarþorpin og landið allt með því að auka aflaheimildir, stokka allt kerfið upp - og reka þjálfarann. Fyrir hverja er annars verið að reyna að byggja upp fiskstofnana? Það verða brátt engir eftir til þess að veiða."

Jón Kistjánsson. 

Höfundur er fiskifræðingur.

 

 

Methal hjá Margréti EA

Athugasemdir

[Finnur (IP-tala skráð) 28.7.2008 kl. 14:50]

Það veiðist ekki neitt í Héraðsflóa, það mokfiskaðist þar alltaf, en síðan var flóinn friðaður í nokkurn tíma, þegar veiðar voru leifðar aftur var flóinn fullur af slíi, en engum fisk.

[Atli Hermannsson., 30.7.2008 kl. 00:27]

Það sem Jón Kristjáns er í raun að segja í greininni er að það er stöðugt verið að virkja og bæta við nýjum stóriðjum til að bjarga efnahagnum, á meðan fiskimiðin sem er hin eina sanna stóriðja okkar Íslendinga er ekki keyrð nema á hálfum afköstum -  ef það nær því þá.  Lausnin útúr okkar efnahagslægð nú um stundir liggur fyrir framan nefið á okkur, en hana má ekki nota vegna heimsku örfárra stærðfræði-fiskifræðinga og forheimsku sjávarútvegsráðherra sem á þá trúir.