John McCain og lygaþvælan.

John McCain er ábyggilega merkilegur maður fyrir marga hluta sakir. Þó ekki væri nema fyrir það sem hann sagði í ræðu sinni á flokksþinginu um þátttöku sína í Víetnam stríðinu -  og hvað sú reynsla hefði gert honum gott. Eða eins og hann orðaði það sjálfur;" þá uppgötvaði hann þar ást sína á föðurlandinu". Ég gat heldur ekki skilið það öðruvísi en að hann stæði í eylífri þakkaskuld við stjórnvöld þess tíma fyrir að hafa gefið honum þetta tækifæri  - og hvað reynsla hans sem stríðsfangi (pyntingarnar) hefðu gefið honum mikið. Manngæsku bandarískra stjórnvalda uppgötvaði hann einnig eitt kyrrlátt kvöld við þungar sprengjudrunur og bjarma í fjarska. Þá hafði hann einnig við svipaðar kringumstæður uppgötvað göfugan málstað bandarísku þjóðarinnar -  sem fólst líklega í því að drepa eins marga Norður-Víetnama og kostur var. Að lokum þá bætti hann við, að hann hafi ekki orðið samur eftir þessa reynslu sína í Víetnam og er ég honum þar hjartanlega sammála.

Það jaðrar við að maður sé McCain gramur fyrir að hafa legið á þessari fallegu lífsreynslu allan þennan tíma. Hann hefði t.d. getað sagt vini sínum Georg Bush frá henni á sínum tíma, sem drifið hefði sig til Víetnam í stað þess að fela sig, fyrir misskilning, eins og rotta undir verndarvæng karls föður síns. Þá væru dætur Bush hjónanna sennilega í dag í Írak eða Afganistan í stað þess að hanga heima og missa af því sem gefur lífinu gildi.   

Metáhorf á ræðu McCain

Athugasemdir

[Helgi Helgason (IP-tala skráð) 6.9.2008 kl. 22:23]

Góður punktur! Repúplíkanar virðast einmitt hugsa á þessum nótum. Viðkomandi „lennti“ (eins og Viljálmur nokkur í Reykjavík, lennti í máli) í stríði, var tekinn til fanga, pyntaður (af Pílatusi), en reis upp á þriðjadegi og steig upp sem forseti bandaríkjanna. Mjög góð lífsreynsla og gott veganesti í embættið. Bestu kveðjur

Helgi