Fjórða kvótabréfið.

Ég fór á mánudaginn með fjórða bréfið sem ég hef ritað alþingismönnum að undanförnu. Í bréfunum hef ég reynt á einfaldan hátt að leiða þingmenn í skilning um eitt og annað er viðkemur fiskveiðistjórnunarkerfinu - og að við séum í raun ekki með besta kerfi í heimi. En lengi hefur sá háttur verið hafður á af hagsmunaaðilum að gera tiltölulega einfalda hluti er varða fiskveiðikerfið flókna svo sem fæstir hafi tök eða nennu til að kynna sér þau að einhverju gagni. Því vænti ég þess að einhverjir þingmenn sem lesið hafa bréf mín að undanförnu verði nokkru nær því að átta sig á að þær breytingar sem boðaðar verða í nýju fiskveiðifrumvarpi, verður líklega enn einn blekkingarleikurinn til þess eins ætlaður að villa um fyrir fólki svo ákveðin forréttindaklíka geti haldið áfram að arðræna þjóðina.  

 

Steingrímur J. Sigfússon.                                                                      Sunnudagur, 18. mars 2012

Ágæti sjávarútvegsráðherra. ,,Brostin glansmynd strandveiðanna" er fyrirsögn á grein sem Sigurgeir Brynjar Kristgeirsson framkvæmdastjóri Vinnslustöðvarinnar í Vestmannaeyjum skrifaði í Fiskifréttir þann 16. febrúar. Sigurgeir vitnar þar í rit Hagstofu Íslands um hag fiskveiða og fiskvinnslu fyrir árið 2010. Í greininni segir m.a. ,,Útgerð strandveiðiflotans var rekin með tæplega 30% tapi miðað við svokallaða árgreiðsluaðferð þegar aðrir útgerðarflokkar voru reknir með hagnaði." Þakka ber Sigurgeiri fyrir hug hans í garð þeirra sem eiga undir högg að sækja.

Þess má geta að standveiðiflotanum er einum gert að stunda svokallaðar ,,ólympískar" veiðar. Honum einum er gert að keppa innbyrðis um mjög takmarkaðar aflaheimildir og ljúka þeim á sem skemmstum tíma. Árið 2010 veiddu 568 strandveiðimenn samtals 6.400 tonn af fiski á rétt um 20 veiðidögum. Það liggur í augum uppi að atvinnutæki sem e.t.v. kostar 15 milljónir króna skilar ekki arði á ársgrundvelli með aðeins 20 daga notkun. Í Færeyjum er flokki báta undir 15 tonn að stærð úthlutað 100 veiðidögum sem jafngildir frjálsum handfæraveiðum. Í Noregi er bátum undir 15 metrum úthlutað 40-50 tonnum af þorski auk meðafla í öðrum tegundum. Því erum við miklir eftirbátar frænda okkar Norðmanna og Færeyinga - viljum við það?

Afli strandveiðiflotans  árið 2010 var jafn mikill og aflaheimildir þriggja togara Vinnslustöðvarinnar. Helsti munurinn er e.t.v. sá að togarar VSV notuðu ekki umhverfisvæn veiðarfæri og fengu auk þess frjálsan tíma til að veiða sínar heimildir. Þá er ekki óvarlegt að ætla að ísfisktogarar VSV eyði að jafnaði um 400 lítra af eldsneyti fyrir hvert tonn sem aflað er. Frystitogarar eyða heldur meira. Þá koma þeir heldur ekki með hausana og afskurðinn í land. Gögn frá Fiskistofu segja að árið 2008 hafi frystitogarar landsmanna veitt samtals 84.997 tonn af  þorski, ufsa og ýsu - en landaður afli hafi hins vegar aðeins verið 39.162 tonn - mismunurinn 45.835 tonn fór aftur í hafið.

Til samanburðar eru frystitogarar bannaðir innan færeysku landhelginnar. Færeyska dagakerfið er frábrugðið kvótakerfinu að því leyti að Færeyingar stjórna sókn skipa á miðin. Því hafa færeyskir sjómenn hag af því að koma með allan þann fisk að landi sem í veiðarfærin kemur. Við notum hins vegar aflamarkskerfi -  kvótakerfi og stjórnum því hvað kemur að landi. Því kemur ekki allt í land sem í veiðarfærin kemur - heldur aðeins það sem  ,,borgar sig" að koma með í land. Því eru okkar fiskiskip ekki bara tæki til veiða heldur einnig ,,flokkunarvélar" sem hámarka verðmæti hvers þorskígildis sem í land kemur - áður en að landi er komið. Veiðar og vinnsla er einnig aðgreind í Færeyjum og þar er öllum botn- og bolfiski landað á opna fiskmarkaði - ólíkt því sem hér viðgengst.

Í Færeyjum er eingöngu krókabátum undir 15 tonn að stærð heimilt að veiða innan 6 mílna frá landi. Þá er minni línuskipum heimilt að veiða á milli 6 og 12 mílna. Línuskipum með beitingavélar er gert að halda sig þar fyrir utan og togarar lengst frá ströndinni. Hjá okkur mega togarar undir 42 metrar að lengd víða fara allt upp að 4-5 mílum en frystitogurum er gert að halda sig utan 12 mílna (breitt 13.04)

1)       Í ársbyrjun 2003 ályktaði Alþingi að fela þáverandi sjávarútvegsráðherra að skipa nefnd til að meta kosti og galla færeyska fiskveiðistjórnarkerfisins - en ekkert varð úr.

2)       Um svipað leyti bauð þáverandi sjávarvegsráðherra Færeyja Jorgen Nicklasen, sjávarútvegsnefnd alþingis að koma í heimsókn og kynna sér þeirra kerfi - en ekkert varð úr.

3)       Tumi Tómasson, forstöðumaður Sjávarútvegsskóla Háskóla Sameinuðuþjóðanna  gerði árið 2002 mjög faglega úttekt á stofnmati og veiðiráðgjöf Hafrannsóknarstofnunar. Tillögur Tuma voru að engu hafðar.

4)       Sáttanefnd Guðbjarts Hannessonar, kom sér hjá því að ræða færeyska fyrirkomulagið þrátt fyrir að yfir 80% sátt ríki með kerfið þar - en 80% ósátt með kerfið hér.

5)       Stjórnvöld halda því áfram að slá höfðinu við steininn - spurning hvort þau eigi ekki að slá aðeins fastar.  

 

Bréf  númer 4. Samrit sent 63 alþingismönnum.

Undirritaður er fyrrverandi veiðarfærasölumaður... og e.t.v. væntanlegur smábátasjómaður. 

Atli Hermannsson.             [e-mail]

Þriðja bréfið til alþingis.

Það eru a.m.k. tvær hliðar á þessu makrílmáli eins og mörgum öðrum. En ég hef að undanförnu skrifað alþingismönnum þrjú bréf í tilefni þess að vinna stendur nú yfir við gerð nýs frumvarps um fiskveiðistjórnun. Það passar ágætlega að setja þriðja bréfið hér inn með þessari frétt.

               

                                                                                     Kópavogur. fimmtudagur, 9. febrúar 2012

 

Ágæti alþingismaður. Það er sagt að við Íslendingar séum með besta fiskveiðikerfi í heimi sem allir horfi öfundaraugum til. Þetta er í raun eins og að segja að nýlenduvöruverslunin á Húsavík sé leiðandi á matvörumarkaði á Íslandi og einnig sú besta - því við erum aðeins með rúmlega eitt prósent af heimsaflanum.  Þá má nefna að aflasamdrátturinn hjá okkur síðastliðin 15 ár er aðeins meiri en hjá ríkjum innan ESB - svo því sé nú haldið til haga. Þá má einnig benda á að makríllinn, annar stærsti fiskstofn í Norður-Atlantshafi, dvelur nær allan sinn aldur innan lögsagna ESB ríkja sem hafa a.m.k.70 ár veiðireynslu í þann stofn. En vegna breytinga í hafinu og því hversu stór makrílstofninn er um þessar mundir hefur hann síðastliðin þrjú ár verið að koma hér við yfir sumarið í ætisleit. Þess vegna höfum við gert kröfu um að fá 16% af heildarkvótanum - það teljum við bæði sanngjarnt og réttlátt.

En ef gera á breytingar á íslenska kvótakerfinu byggðar á sömu sanngirnis- og réttlætis ástæðum kveður við annan tón. Sérhagsmunaaðilar ásamt fótgönuliði  þeirra mótmæla og segja að verið sé að taka af þeim til að færa öðrum - og það sætti þeir sig aldrei við. Þetta er kallað tvískinnungur - hafi einhver ekki þegar áttað sig á því.      

Við getum verið sammála um að afskaplega fátt í atvinnuháttum þjóðarinnar líkist því sem var fyrir 100 árum þegar fyrsti togari okkar Íslendinga Coot var fjögurra ára og vélaöldin ný gengið í garð. Engu að síður var þorskaflinn hér við land 152 þúsund tonn árið 1911. Þetta er sama magn og Hafrannsóknarstofnun leggur til að veitt verði á þessu fiskveiðiári. Það kunna örugglega einhverjir að vilja kalla þetta árangur af „uppbyggingu fiskstofna" -  sem sé loksins að skila sér. 

Á 20 ára tímabili frá árinu 1952-1972 var meðal þorskafli hér við land 438 þúsund tonn. Allan þann tíma höfðu allt að 250 erlendir togarar verið að veiðum hér upp að 4 mílum og síðan 12 mílum.  Þá er smáfiskur talinn hafa verið allt að því helmingur aflans. Árið 1972 þegar landhelgin var færð út í 50 mílur og útlendingar reknir af miðunum hafði þorskaflinn samt ekkert minnkað þrátt fyrir  alla þessa löngu og stífu sókn. Það var ekki fyrr en 15 árum seinna, eftir að nýtingarstefna Hafrannsóknarstofnunar var tekin upp að aflinn fór verulega að minnka.        Þeirri nýtingarstefnu og ráðgjöf hefur verið fylgt frá árinu 1972 með yfir 90% nákvæmni - þetta eru staðreyndir hvað sem aðrir kunna að segja.

Þegar nýtingarstefna Hafró er skoðuð (draga úr veiðum, vernda smáfisk og veiða meira seinna) er látið eins og viðtekin líf- og vistfræði eigi ekki við í hafinu. Eða hvað vilja menn annars kalla tilraun sem staðið hefur yfir í bráðum fjóra áratugi án þess að hafa nokkurn tíma sýnt sig að hafa borið árangur?  Hafi hún einhvern tíma gert það þætti mér vænt um að heyra hvaða ár það var.

„Hver sem framvindan verður þá má kalla það staðreynd að Hafrannsóknarstefnan sé búin að hafa af þjóðinni á þessum 25 árum eins og 200 milljarða með því að halda ekki áfram sömu grisjun og veiðimunstri og á árunum 1952-1972"

Þetta eru lokaorð Ásgeirs Jakobssonar, rithöfundar í bókinni Fiskleysisguðinn frá árinu 1996. Í tvo áratugi gagnrýndi Ásgeir, fiskveiðiráðgjöf Hafrannsóknastofnunar í snjöllum ádeilugreinum sem birtust í Morgunblaðinu á sínum tíma. Nú eru liðin 16 ár frá því Ásgeir heitinn skrifaði þessa grein og hefur aflasamdrátturinn aukist síðan. Hvernig sem reiknað er; er ljóst að heildartjón þjóðarinnar af rangri nýtingarstefnu Hafrannsóknarstofnunar er ekki  minna en af samanlögðu  hruni bankakerfisins og tapi lífeyrissjóðanna...og öllum virðist á einhvern óskiljanlegan hátt standa á sama - þér líka.

 

Bréf  númer 3. Samrit sent 63 alþingismönnum.

Undirritaður er fyrrverandi veiðarfærasölumaður... og e.t.v. væntanlegur smábátasjómaður. 

Atli Hermannsson.              [e-mail]

 

 

Makríldeilan: Aðgerðir nái til allra sjávarafurða

Annað bréf til alþingis.

Gott að loðnuveiðarnar skuli ganga vel. Þá er enn mikilvægara að sem mest verðmæti verði gerð úr hverju tonni sem veiðist. 

Ég skrifaði alþingismönnum bréf um daginn og reyfaði þar skoðanir mínar á fiskveiðikerfinu. Því sagt er að vinna standi yfir við gerð stjórnarfrumvarps sem leggja á fram fljótlega. Mér er nefnilega mikið í mun að alþingismenn viti eitthvað um fiskveiðikerfið eins og það er áður en þeir samþykka breytingar á einhverju sem þeir þekkja ekki - var þessi ekki svolítið djúpur.

 

Meðfylgjandi er bréf númer 2. En þingmenn eru nýbúnir að fá þriðja bréfið sem ég læt hér inn fljótlega.

 

                                                                                      miðvikudagur, 25. janúar 2012                       

Ágæti alþingismaður. Hafir þú lesið bréf mitt frá því í síðustu viku ættir þú að hafa áttað þig á mikilvægi þess að endir verði bundin á landlæga óánægju almennings með núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi.  Þá veistu einnig að þjóðinni er ekki samboðið að stjórnvöld ætli einhverjar lítilfjörlegar auka ívilnanir eða smáaura hækkun á veiðileyfagjaldi sem lausn á því máli. Þjóðin mun ekki láta blekkjast af nýyrðum eins og -„umframhagnaður" -  sem ætlað er að smjúga í gegnum smáfiskaskiljuna og hríslast þaðan niður til almennings með svifrykinu.

Lausnin liggur í orðum eins og réttlæti, sanngirni og mannréttindi - orð sem oft hafa heyrst í þinginu síðustu daga af minna tilefni. Nú þegar bæði forsætis- og þú sjávarútvegsráðherra hafa lýst því yfir að gagngerar breytingar verði gerðar á fiskveiðikerfinu, hafa sérhagsmunaaðilar ásamt fótgönguliði þeirra komið sér fyrir í skotgröfunum.  Þeirra óska staða er líklega sú að ekkert frumvarp verði lagt fram. En hverjir eru þetta .....?          Þetta eru nokkurn vegin sömu lögaðilar og staðið hafa undir u.þ.b. 45% styrkja til Sjálfstæðisflokksins síðustu ár. Því reynir flokkurinn eftir megni að valda þeim ekki vonbrigðum. Nægir að nefna hvernig flokkurinn brást við síðastliðið vor þegar Jón Bjarnason bætti skitnum 2 þúsund tonnum af þorski við strandveiðikvótann. Það var talið mjög óábyrgt af Jóni, nema að undagenginni sérstakri hagfræðiúttekt á áhrifum þess á þjóðfélagið.

Þá er almenningur rækilega minntur á að ekki megi fórna hagræðingunni í greininni og að núverandi handhafar veiðiheimilda hafi keypt þær - og þær verði því ekki af þeim teknar. Þegar „kaupin" eru skoðuð kemur í ljós að stórútgerðin eignfærði og afskrifaði öll kvótakaup hjá sér á árabilinu 1990 til 2003. Fyrstu fimm árin um 20% þá um15% og undir það síðasta um 10%. Kaupin voru dregin frá skatti og því hefur stórútgerðin í raun ekki orðið af eina einustu raun-krónu fyrir kvótann. Þá sáu margar útgerðir á sama tíma þann kost sér vænstan að leigja frá sér þorskinn til netabáta á meðan þeir einbeittu sér að úthafsrækju fyrir norðan land, sem gaf vel af sér á þessum árum.

Enn ein rökin fyrir óbreyttu kvótakerfi eru sögð vera, að núverandi handhöfum kvótans beri að fá væntanlega aukningu aflaheimilda vegna þess að þeir hafa tekið á sig allar skerðingarnar á umliðnum árum. Þessi rök halda ekki vatni,- ekki frekar en að fyrirtækjum í öðrum starfsgreinum sé gefin trygging fyrir því að næst þegar uppsveifla verður í atvinnulífinu renni aukningin til þeirra - og aðeins þeirra. Rekstur útgerðafyrirtækja er áhættufjárfesting rétt eins og önnur atvinnustarfsemi, þar sem gera verður ráð fyrir að geta tapað öllu ef  ill árar. Þetta eru ekki verndaðir vinnustaðir.

Þá er ekki síður áhugavert að skoða hvernig kaupin gerast á eyrinni, þar sem veiðar og vinnsla eru á sömu hendi. Því til viðbótar á stórútgerðin að mestu þau sölu- og dreifingarfyrirtæki sem hún á í viðskiptum við erlendis ásamt mörgum fiskvinnslum vítt og breytt um Evrópu. Því er nema von að maður spyrji,  hvar myndast „umframhagnaðurinn" ?      

Að lokum vil ég benda á viðtal frá 4. mars 2010 við Pétur H. Pálsson, framkvæmdastjóra Vísis hf. og finna má á slóðinni grindavik.is. Vísir hf. er með betur reknum útgerðar- og fiskvinnslu fyrirtækum landsins og gerir út 5 línuskip sem öll eru á fimmtugsaldri. Í viðtalinu bendir Pétur á hversu mikilvægt sé að halda í óbreytt kerfi með þeim orðum að fyrirtækið hafi fjárfest í sjávarútvegi í Kanada, en erfileikar væru þar sem stendur, Pétur sagði að verkefnið í Kanada tæki 5 til 10 ár. Afkoman á Íslandi mun því standa undir kostnaði þangað til og fjárfestingin mun ráða miklu um stöðuna að þeim tíma liðnum: ,,Það er því mikið í húfi fyrir okkur að reksturinn á Íslandi gangi áfram eins og verið hefur," sagði Pétur. Þá vitum við það, arðinum af auðlindinni er ekki ætlað að standa straum af kostnaði við endurnýjun á tæplega 50 ára gömlum fiskiskipum, heldur til áframhaldandi fjárfestinga erlendis. 

Bréf  númer 2. Samrit sent 63 alþingismönnum.

Undirritaður er fyrrverandi veiðarfærasölumaður... og e.t.v. væntanlegur smábátasjómaður. 

Atli Hermannsson.               [e-mail]

Búin með helming loðnukvótans

Sendi alþingi bréf.

Þetta er allt rétt hjá Ólínu, og þá veit hún hvernig á að vinna að sátt í þjóðfélaginu - en hún má ekki við margnum. Það kemur þessari frétt ekkert við. En um daginn sendi ég öllum þingmönnum bréf þar sem ég var að velta sjávarútvegsmálunum aðeins fyrir mér. Ólína hefur verið ötul baráttukona þess að sanngjarnar og eðlilegar breytingar verði gerðar á kerfinu. En þar rekur hún sig því miður á marga veggi - sérhagsmunagæslu.

 

Hér kemur bréfið. 

                                                                                          Kópavogur. mánudagur, 16. janúar 2012

Ágæti alþingismaður. Eins og kunnugt er stendur nú yfir vinna við breytingar á fiskveiðistjórnarkerfinu og líklegt að nýtt frumvarp verði lagt fyrir Þingið á vormánuðum. Í gegnum tíðina hafa fjölmargar breytingar verið gerðar á fiskveiðikerfinu en flestar aðeins til þess ætlaðar að slökkva staðbundna smáelda. Enda sýna flestar skoðanakannanir að um 80% landsmanna eru með einum eða öðrum hætti óánægður  með fiskveiðikerfið - svo betur má ef duga skal.

Í raun þarf engan að undra óánægjuna. Því markmið fiskveiðistjórnarlaganna frá 1990 er samkvæmt 1. grein laganna; að efla landsbyggðina ásamt því að styrkja fiskstofnana og auka með því afla og atvinnu. Engin þessa markmiða hafa náðst -  heldur þvert á móti þrátt fyrir 30 ára barning. Þetta er ekki ásættanlegt.

Fiskstofnarnir eru sameign íslensku þjóðarinnar. Því á Fiskveiðikerfið ekki eingöngu að taka mið af afrakstri Stórútgerðanna eins og gert er í dag. Ekki heldur aðeins þeirri líf -og vistfræði sem býr í hafinu - heldur ekki síst hvernig lífi fólk vill lifa í landinu. Stjórnvöld verða m.ö.o. að hætta að líta svo á að fiskveiðikerfið sé einkamál einhverra örfárra einstaklinga - sem að því er virðist tilheyra einhverju öðru sólkerfi en við hin.

Undirritaður starfaði við þjónustu við sjávarútveginn í yfir 25 ár. Á þeim tíma fór ég á fjölmargar sjávarútvegssýningar í samtals fjórum heimsálfum. Því veit ég að sú mynd sem dregin er upp af „besta kerfi í heimi" er bara til með íslensku tali.

Því til staðfestingar; þá fengum við háðuglega útreið fyrir nokkrum árum í skýrslu kanadísku vísindamannanna, Ratana Chuenpagdee og Jackie Alde sem birt var í Sea Around US. Þar var gerð úttekt á sjálfbærni fiskveiða 11 strandveiðiþjóða við Norður-Atlanshaf. (Færeyjar, Grænland, Danmörk, Noregur, Kanada, Bretland, Þýskaland, Holland, Bandaríkin, Ísland og Spánn). Í skýrslunni var lagt mat á útgefnar vísindaskýrslur, stofnstærðarmælingar og ástand fiskstofna. Þar eru Færeyingar í fyrsta sæti, Norðmenn þriðju en við Íslendingar aðeins TÍUNDU. Þrátt fyrir þessa staðreynd þótti svokallaðri "sáttanefnd" ekki ástæða til að eyða einu aukateknu orði á færeyska sóknardagakerfið - sem víðtæk ánægja ríkir með þar í landi.

Það þarf  e.t.v. ekki að kollvarpa núverandi kvótakerfi. En ef við ætlum ekki að vera miklir eftirbátar Norðmanna og Færeyinga þá verðum við strax að gera ákveðnar breytingar. Við þurfum m.ö.o. að aðskilja veiðar og vinnslu og krefjast þess að allur bol- og botnfiskafli sé boðinn upp á opnum fiskmörkuðum. Það verður ekki lengur liðið að sjálfstætt starfandi fiskvinnslur skuli ekki búa við sambærileg starfskilyrði og fiskvinnslur sem hafa eigin útgerð.

Þá verður einnig að innkalla allar veiðiheimildir í bol- og öðrum botnfiski og bjóða vaxandi hluta þeirra upp eftir lýðræðislegu kerfi. Kjörið er að koma þessari breytingu á samhliða því að veiðiheimildirnar verði auknar næstu tvö til þrjú árin.

Þá ættum við einnig að geta staðið frændum okkar Norðmönnum og Færeyingum á sporði með frjálsara og heilbrigðara strandveiðikerfi en nú er. Strandveiðar eru vistvænar og þjóðhagslega hagkvæmar ásamt því að gera ekkert annað en að glæða landsbyggðina lífi og skapa áhugaverða atvinnu fyrir þá sem það vilja. Hver getur verið á móti því?      

Ágæti alþingismaður. Ef við notum næstu misseri og gerum fiskveiðikerfið einfaldara, réttlátara og skilvirkara ásamt því að láta það svara gagnrýni Mannréttindaefndar Sameinuðu þjóðanna; Þá þurfum við hvorki sértækar ívilnanir né flókna „pottagaldra" sem eingöngu eykur á flækjustigið og spillinguna - sem nóg er af fyrir.

Bréf  númer 1. Samrit sent 63 alþingismönnum.

Undirritaður er fyrrverandi veiðarfærasölumaður... og e.t.v. væntanlegur smábátasjómaður.   

Atli Hermannsson    [e-mail]

Þjóðin hefur ekki jafnað sig

Sjálfum okkur vest.

Huang Nupo er hættur við alla fyrirætlanir sínar hér á landi - og skal engan undra. Ég tel ákvörðun Ögmundar Jónassonar vera meiriháttar afglöp svo ekki sé fastar að orði kveðið. Að skýla sér á bak við lög, sem mismuna einstaklingum að fjarfesta hér á grundvelli þjóðernis, er afskaplega lágkúrulegt af ráðherra jafnréttis og mannúðarmála. 

Þá er þetta svo í stíl við allt annað hér; pössum okkur á útlendingum, þeir hafa einhverjar annarlegar hvatir og gengur örugglega eitthvað misjafnt til.... En svo er alveg sama hvernig á allt er litið hér,  við erum sjálfum okkur verst og höfum algerlega verið fullfær um að klúðra öllu hér án aðstoðar útlendinga.    

Huang Nubo er hættur við

Aldur afstæður

Loðnuskipið Víkingur AK er fyrsta skipið sem landar á nýhafinni vertíð. Þeim sem stöðugt klifa á lítilli fjárfestingu í sjávarútvegi vegna óvissu í kvótakerfinu; má benda á að þetta mikla aflaskip er komið á sextugs aldurinn -  og á enn framtíðina fyrir sér. 

Loðnuvertíðin hafin

Birgir Haukdal stal senunni.

Það færi betur ef Alþingi hefði nokkrum mönnum á að skipa eins og Birgi Haukdal smábátasjómann frá Sandgerði. En í fréttinni er fyrst viðtal við Atla Gislason sem vill kosningar strax. Ég segi bara, hvern andskotann á ég að kjósa. Sömu eða svipaðar fuglahræður og vanalega? Það breytist nefnilega ekkert við það að kjósa á meðan við búum við handónýtt og spillt flokkakerfi sem gengur erinda og fyrir mútum frá sérhagsmunaöflunum. Það þarf að að byrja á því að henda fjórflokknum og taka upp eitthvað svipað fyrirkomulag og notað var við stjórnlagaþing kosningarnar. Í slíkum kosningum fengi Birgir Haukdal Rúnarsson alla vega mitt athvæði - en strika yfir nafna minn hið snarasta.  

Vill kosningar undir eins

þráður í lygavef

Vilhjálmur Egils, verður ekki í vandræðum með spinna einhvern Ljú-vef. En hreint kostulegt getur verið að hlusta á hann spinna í gatslitið trollið hjá LÍÚ. Mann ræfillinn klifar stöðugt á því að allri óvissu verði að eyða í sjávarútvegi áður en samið verður og er alveg óskaplega sannfærandi - að sjálfsögðu. En fyrir þá sem eitthvað vita, þá er ekki hægt að eyða allri óvissu í þessari ágætu atvinnugrein sem er með þeim ósköpum gerð að vera hlaðin óvissu á bæði borð.

Þannig er t.d. ekki vitað í dag hvort aflaheimildir verði auknar eða skornar niður á næsta ári... hvert afurðaverðið verður á erlendum mörkuðum...eða hvert gengi krónunnar mun leiða okkur hvað þá hvernig olíuverð kemur til með að þróast svo fátt eitt sé nefnt. Þetta eru stóru óvissuþættirnir ef Vilhjálmur skildi ekki vita það.

Það væri tilbreyting og gerði málflutning Vilhjálms og hans meðreyðarsveina trúverðugri ef þeir svo sem eins og einu sinni mæltust til þess að þorskafli yrði aukinn eins og allt bendir til að óhætt sé að gera. En þeim er svo miklu meira kappsmál að murka lífið úr smáútgerðunum og kreista blóðið undan nöglunum á leiguliðunum að þeim algerlega yfirsést það atriði, sem þó gæfi þeim margfaldar tekjur á móti því sem Jón Bjarna lætur hugsanlega hrökkva af borði sínu til strandveiðanna.  

Reyna að spinna þráðinn

Ögurstund náglast

Þetta var glæsileg ræða hjá Jóhönnu sem kann að kallar hlutina sínu rétta nafni. Hún veit sem er að sérhagsmunaöflin eru reiðubúin í hvaða óþverrabrögð sem gæti komið henni að gagni. Það er t.d. ekki langt síðan LÍÚ hótaði að sigla flotanum í land ef ekki yrði gengið að ákveðnum kröfum þeirra.

En vonandi heldur SA með Vilhjálm tvíhöfða að storka þjóðinni, því fyrr áttar hún sig á við hvers lags öfl er að eiga við.   

Það verður að gera gagngerar breytingar á fiskveiðikerfinu og það ekki seinna en núna. Því verður karl kvölin hann Jón Bjarna að fara að leggja fram frumvarp um breytingar á kerfinu. Þá sjáum við fyrst hverjir það eru á þingi sem standa í lappirnar en selja sig ekki  sérhagsmunaöflunum fyrir silfurpeninga.

Með núverandi fiskveiðistjórnarlögum voru sett þrjú markmið. Treysta byggðirnar, efla atvinnu og byggja upp fiskstofnana. Engin þeirra markmiða hafa náðst og er í raun haf og himinn á milli þeirra og þess "árangurs" sem náðst hefur - ef árangur skildi kalla.

En í þrætu um eignarhaldið og nýtingarréttinn mega menn samt ekki missa sjónar á því, að krabbameinið í kerfinu er Hafrannsóknarstofnun og sú vísindaklíka sem rænt hefur þessari stofnun og heldur henni í vísindalegri gíslingu.

Ef ég ætti að velja á milli þess annars vegar að gera breytingar á stjórnarskránni, eignarhaldinu og því sem því tilheyrir og svo hins vegar nýtingarstefnunni og ráðgjöfinni. Þá er ég ekki í nokkrum vafa. Það er mun mikilvægara að taka Jóhann forstjóra Hafró og hans sértrúarsöfnuð sem engu heftur skilað og henda þeim í gúanó.

Röng nýtingarstefna sem viðgengist hefur hér i áratugi kostar þjóðina tugi milljarða á ári, en veiðileyfagjald sem þorri almennings krefst að útgerðin greiði fyrir einkaafnotarétt aðeins örfáir milljarðar - dugar ekki einu sini til að reka Fiskistofu hvað þá Hafró eða Gæsluna...    

Ögurstund í sjávarútvegsmálum

Fávitaþjóðfélagið

Hafi maður einhvern tíma skammast sín fyrir það að vera íslendingur er það núna. Það hafa að vísu margar ástæður gefist, en þessi er sú eina sanna og fullkomna. Hæstiréttur sjálfur, sem var eitt af þeim örfáu vígjum sem enn var hægt að bera virðingu fyrir í þessu landi, gerði upp á bak um leið og þeir veltu sér upp úr orðhengilshætti, of miklum pappa og skorti á læsingu á kjörkassa - þó innsigli hafi gert sama gagn.

Er hægt að leggjast lægra? Jú hver gagghænan af annarri lagði leið sína í ræðustól Alþingis núna áðan og lýstu vandlætingu sinni á ríkisstjórna sem hafi brugðist í þessu máli... þær hoppuðu sem sagt einn einn ganginn upp á hauginn og reyndu að vera hani. 

Íhaldið er „skíthrætt“